Θεοδώρου, Βικτωρία

(Χανιά 1926 –). Φιλόλογος και λογοτέχνης. Σπούδασε στη Σχολή Αδελφών Επισκεπτριών και Νοσοκόμων και στη φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1948 αναγκάστηκε να διακόψει τις σπουδές της, λόγω εξορίας της (με την αιτιολογία ότι συμμετείχε σε αριστερές οργανώσεις), τις οποίες όμως ολοκλήρωσε μετά το 1952. Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Στα ελληνικά γράμματα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1957 με τη δημοσίευση ποιημάτων της στο λογοτεχνικό περιοδικό Επιθεώρηση Τέχνης και με την έκδοση της πρώτης ποιητικής συλλογής της με τον τίτλο Ποιήματα. Έγραψε τις ποιητικές συλλογές Κατώφλι και παράθυρο (1962), Βορεινό προάστιο (1966), Το λαγούτο (1971), Η εκδρομή (1973), Εγκώμιο (1973), Ουρανία (1978), Άρειος ύπνος (1983), Η νυχτωδία των συνόρων (1986), Μειλίγματα (1990), Χρονικό (1995), Γαμήλιο δώρο (1995) και τα πεζά Ο Τράικο (1962) και Στρατόπεδα γυναικών (1975). Το 1996 τιμήθηκε στο Τιτοβέλες με το Α’ βραβείο Βαλκάνιων Συγγραφέων. Έργα της έχουν μεταφραστεί σε ξένες γλώσσες, ενώ ποιήματά της έχουν συμπεριληφθεί σε διάφορες ανθολογίες.